HO HO HO Enzo

We hebben prachtige Kerstwensen met honden gekregen! Bekijk ze in ons album: http://picasaweb.google.nl/neijhof.net2/KerstHonden

Onrust

Gisteren had Martijn avonddienst. Het was half zeven toen hij me belde en z'n stem klonk onrustig. Hij had een ritmestoornis en gelukkig had hij zelf al met de eerste hart hulp gebeld. Na de cardioversie van vorige week zit de schrik er toch even in. Maar wat zijn dat toch vriendelijke mensen in het AMC. Ze snappen meteen dat je eerst en vooral rust moet krijgen, natuurlijk in het hartritme, maar ook in je hoofd. Want hoewel Martijn heel goed begrijpt dat een ritmestoornis niet direct levensbedreigend is, brengt het wel veel onrust. Afijn, de medicatie heeft hij altijd bij zich dus de pillen waren snel genomen en ik moest maar even komen want hij mocht niet zelf autorijden. Buurman Leen was deze keer onze redder in nood. Hij bracht me snel naar de Gustav Mahlerlaan en binnen een uur zat Martijn weer thuis, op de bank. Rond half 11 was alles weer normaal en voelde Tijn zich weer helemaal fit.
Vandaag was dan ook een normale dag, tot ongeveer twee uur geleden. Toen begon de ritmestoornis weer. Ik zag het in z'n ogen: onrust maar ook onbegrip. Waarom nu alweer zo snel na gisteren? Tja, geen idee, maar de extra tambocor -die het hartritme regelt- slaat net als gisteren niet aan. Dus maar weer gebeld met de vriendelijke dames van de eerste hart hulp en na overleg en een ander pil (selokeen), is er rust; Martijn slaapt. Ik weet niet of het hartrimte ook rustig is maar slaap is goed voor hem. Er is nu verder toch niets aan te doen. Waarschijnlijk is de dosering van de tambocor nog niet goed geregeld.
Gek, he, er zijn vast duizenden mensen die last hebben van hartfibrileren, maar als het jezelf of erger, je lief betreft, dan is er onrust. Ik ga maar even met m'n hondjes knuffelen, dat helpt, dat weet ik zeker!

HO HO HO ofzo...

Dit overzicht is niet beschikbaar. Klik hier om de post te bekijken.

Waardevolle rituelen

Het is best veel, twee begrafenissen in twee dagen. Maar ook inspirerend. Het waardevolle van rituelen bij een afscheid blijven me bij. Gisteren. De dierbare vriend die muziek speelde bij Ynske's kist, de dragers die haar naar haar rustplaats brachten ("ik zal ze nog even een stukkie laten lopen...") en dan, na de plechtigheid, de verhalen.
Vandaag. Een familiegebeurtenis. Mijn oom Joop, die vorige week besloot dat het genoeg was. Zijn kracht was op, hij wilde niet meer. Een dapper besluit aan het eind van zijn 84 jaar. Vandaag namen we van hem afscheid. Ik was geroerd en geïnspireerd door de liefdevolle wijze waarop Jan en Rita hun vader eer bewezen. Hun vader, hun held. Mét z'n Ajaxpasje in z'n binnenzak brachten zijn kinderen en kleinkinderen hem naar z'n laatste rustplaats. "You never walk alone" en dat was mooi.

Het moest maar eens gaan sneeuwen

Dat is de titel van een dichtenbundel, maar ook een grote wens, het is tenslotte december! En dan mag het van mij best gaan sneeuwen. Het is nog veel te warm voor de tijd van het jaar. VRIESKOU wil ik, ramen krabben omdat er ijs op zit en sneeuw, heel veel sneeuw!

Afscheid van Sven

Zó plotseling...
zomaar weg...
wat een enorm gemis voor Sil en Pascal.

Heel veel sterkte, lieve mensen,
we spreken elkaar gauw.

Dikke zoen van 020

Heel even ben ik weer kind

Vandaag hoorde ik dat mijn vader is overleden, op 11 november 2007. Mijn gevoel reageert en heel even ben ik weer kind. Treurig als het is ben ik blij met het bericht. Eindelijk rust. Geen dreiging meer. Het gevoel verrast me. Ik ben een volwassen vrouw, de 50 gepasseerd, de jeugdtrauma´s verwerkt en een plekje gegeven. Maar toch ben ik blij dat het mijn moeder was die het me vertelde. Zij is er nog en hij dus niet meer. En het kind in mij zegt:`lekker puh...`

Kwartet

Vanmiddag kwamen Tom en zijn meiden tegen...

... kwartet!

Verdrietig nieuws...

Ik kan er niet van slapen en m'n gedachten gaan uit naar Iris. Meid, wat een ellendig bericht. Gisteravond kregen we een telefoontje van de buuf, of we mee wilden zoeken naar Barry. Hij had weer een epilepsie-aanval gehad en was er -totaal in de war- vandoor gegaan. Een uur later ging de telefoon weer. Nu met de melding dat het zoeken kon worden gestaakt. Barr was gevonden. Dood. Hij was de A9 overgestoken en aangereden op de Gooise weg. Wat verschrikkelijk ook voor de bestuurder van die auto. Want die kon er niets aan doen. Zo'n stomme hond... zo'n lieverd ook. Hij heeft niet geleden; was in een klap dood. Maar wat zal hij gemist worden. Sterkte Iris.

Hmmm...... bultjes

Dank allen voor de leuke verjaardagskaartjes! Ook die van Aslan vonden we echt heel leuk.

En verder. We zijn met Rhea bij Nico geweest omdat ze een bultje op haar rechtervoorpoot heeft. Hmmm... bultjes, altijd eng (ik zag mezelf alweer naar Terneuzen rijden). In dit geval viel het gelukkig mee; het is een vetbult. We gaan het wel goed in de gaten houden of het niet groter wordt, want het zit dicht tegen een spier aan, maar voorlopig geen zorgen.

Onze Troel wilde ook mee naar baasje Nico want ze heeft een lichte ontsteking in d'r rechter anaalklier. Iedereen met honden weet hoe dat ruikt! Getverdegetver BAH. Maar ja, de schat kan er niks aan doen. Nico heeft de klier gespoeld en volgende week doet ie dat nog een keer, hopenlijk is dan het leed weer geleden.

Bejaard? Nee, middelbaar!

Vandaag wordt onze Rhea 7 jaar en om het te vieren kauwt ze alvast op een verjaardagskluifje. Vanmiddag eten we met z'n allen taart...

Hmm, volgens de boeken is mijn dikke beer nu 'bejaard', de gemiddelde leeftijd van een Berner is immers 7,0 jaar. In een van m'n vele hondenboeken staat een tabel met de relatieve leeftijden voor kleine en grote rassen, onderverdeeld in leeftijd in jaren en het gewicht van de hond. Ik lees daarin dat een hond van 7 jaar met een gewicht van 40 kg of meer de relatieve leeftijd heeft van 56 jaar. (Eefje is 9 jaar en heeft een relatieve leeftijd van 71; dát is bejaard!) Maar Fluffie bijvoorbeeld wordt binnenkort 8, weegt tussen de 25-40 kg, en haar relatieve leeftijd is 55 jaar. Ach, een hond is zo oud als zij zich voelt, toch?

Onze gravin wordt vast 100, ze is zo goed te spreken. En dat kan ook niet anders, want ze is de Beste en de Mooiste en de Liefste en ze is mijn Rhea.

En weer zo'n mooie kaart van Kay! Dankjewel en lieve groetjes terug.

Hieperdepiep, we hebben een feestvarken!

Onze kleine peuk is alweer 2 jaar. Als kadootje hebben we haar beloofd dat ze mee mag op wintervakantie naar Oostenrijk, in januari.

Mwah, ze was niet onder de indruk. "Geef mij maar taart" zegt ze. En dus eten we dat vanmiddag, gezellig.

En de kaartjes van d'r moeder en de andere meiden uit Akersloot én die van Kay uit Arnemuiden vond ze schitterend!

Vriendinnen

Er gebeurde iets bijzonders bij het kampvuur. Zes meiden bijeen. Het werd langzaam donker en een lieve vriendin vertelde over bijzondere ervaringen en inspiraties. Nooit sprak ze over haar jeugd of over haar traumatische ervaringen maar nu, in de vertrouwelijkheid van de schemer, bij de warmte van het vuur vertelde ze. In openheid en in tranen. Plotseling bleken we allemaal te willen vertellen. Ervaringen en gebeurtenissen uit ons leven wisselden elkaar af, om beurten pratend, soms lachend, dan weer huilend. We hebben allemaal onze bagage, vergelijken en vinden "dat ook erg!". De jongste van het stel zit in een moeilijke periode. En wij oudjes zijn er dan om te luisteren, raad te geven en te relativeren. Ze weet dat ze ons (mij!) altijd kan bellen. Mooi is dat toch. We kennen elkaar al jaren, zien elkaar regelmatig en dan zomaar, opeens bij een kampvuurtje, valt alles samen en praten we in grote vertrouwelijkheid over de dingen die ons bezig houden. En het was heel erg gezellig. En ik was ook een heel uur langer jarig; ik ben nu echt een vijftigplusser.

De jarige job in het midden

Oppas hond

Toula past op Sander

en Sander doet gymnastiek.

Een plaatje geschoten door Caroline

en gestolen uit het album van Sander.

Stout, he?

Slapen in een Tipi

We hadden het er al eens eerder over gehad, maar nu waren Marco en Caroline de initiatiefnemers. Zij zijn met hun kleine Sander aan een nieuwe tent toe en ze lonken al een tijdje naar een tipi. Dus zijn we met een clubje gaan proefkamperen. Mieke en Fluf waren mee, Rob kwam later op de avond en Martijn en ik waren er met de meiden. Bart en Suzanne van Moosecamp hadden een tentenshow op camping Het Binnenland in Bennekom en daar konden we de 5, 7 en 9-persoons tipi's proberen. Martijn en ik sliepen in de grootste tent en wat-is-tie-groooooooooot! De 9-persoons is echt gigantisch. Wij sliepen er in met Rhea aan het voeteneind, Toula aan het hoofdeind, Fluf naast me en dan nog was de tent voor een kwart gevuld. Marco & Caroline kozen met Sander de 7-persoons en Mieke en Rob rolden hun matjes uit in de 5-persoons. En het moet gezegd worden: kamperen met tipi's is echt heel erg leuk! Gewoon kunnen staan in je tent, niet bukkend of kruipend in/uit de tent komen is een groot voordeel en het gemak waarmee je de tent opzet is verbluffend. Eigenlijk zijn wij niet aan een andere tent toe, maar misschien toch?..?..?..? of niet ?..?..?..?

Maar het weekend was helemaal goed. Mooi weer, lieve vrienden, lekker eten (warme broodjes uit m'n eigen oven!! en ook nog eens heerlijk gewandeld. We hebben wat foto's gemaakt en ja, ja: Marco & Caroline zijn tot aanschaf overgegaan van de zeven! Hartstikke leuk en wat zijn we blij voor ze!

Tijn en Fay

Kijk, dit zijn Tijn en Fay, de kinderen van mijn broer. En broertjelief is jarig vandaag, vandaar deze vrolijke felicitatie:

HIEPERDEPIEP en GEFELICITEERD enzo!

Berner Sennen honden... wat zijn ze leuk!

Jo en Dies uit Zeeland zijn weer op kraamvisite geweest. Hun reu Kay off Sofie's Pride is de trotse vader van een nieuw nestje. En wat zijn puppers toch altijd schattig!

As always heeft Jo alweer veel foto's en verhaaltjes op Kay's website staan. Kijk maar eens op http://www.kayoffsofiespride.nl/

Groeten uit... Zwitserland

Terwijl in Amsterdam de slagregens tegen de ramen kletteren, zitten Ronja en haar vriendin Mädi heerlijk in het zonnetje. Dit plaatje is gisteren genomen auf unserem Boot auf dem Thunersee. Wat een hondenleven, he?

Dankjewel Suzanne voor dit lieve plaatje en fijn dat het goed met Ronja gaat!

Open Kano Treffen 2007

Een weekendje varen voelt altijd alsof we een week met vakantie zijn geweest. Dit weekend was het weer een feestje! Foto's en verslagen komen vast en zeker te staan op de website: http://www.openkanotreffen.nl/ dus daar moet je af en toe maar eens op kijken. Ik heb zelf niet geteld, maar ik hoorde iemand zeggen dat er 150 kano's hebben meegevaren en dat is echt een heel leuk gezicht. Ook bij dit uitstapje zijn onze honden weer veel gefotografeerd. Ik hoop dat we wat van die foto's te zien krijgen... En het blijft heel erg leuk om complimenten te krijgen over je hondjes.


Nagekomen informatie: op de website van de KVG staan nu 55 foto's!! Je vindt de url in de LINKS

Terug van weggeweest

Wij houden van uitstapjes en reizen. En of het nu een lange of korte vakantie is, of gewoon een weekendje weg, elke keer als we thuiskomen dan valt het me op. De rust en het groen van het Gaasperplasgebied.
Wat is het toch heerlijk om in Nellestein te wonen.

En voor wie het leuk vindt om te weten wat we nu weer uitgespookt hebben? Kijk voor foto's op de website van de Beste Berner Sennen Fokker van de heeeeeeeeeeele wereld: www.sofies-pride.nl

Klubshow Burgdorf (2)

Miss Sophie werd 3e in haar klasse en dat was echt helemaal SUPER. Het feest werd compleet toen haar vader Ysven ook nog op het erepodium terecht kwam: 2e in de Open klasse reuen. Tijd voor champagne!!!!

Klubshow Burgdorf

Tjonge, jonge, wat was het een happening. 450 Berners bijeen en ook zoveel mooie honden... ik kwam echt ogen te kort. Vooral de groepsklasse vond ik prachtig. Deze Zwitserse fokster (natuurlijk in klederdracht) bracht een prachtig koppel mee. Een feest om naar te kijken.

Feest in Zwitserland

De Zwitserse Berner Sennen Club bestaat 100 jaar en dat gaan we vieren! Met acht mensen en zeven honden heerlijk een weekje in een hotel, wat heb ik daar zin in!
Zaterdag en zondag doen we mee aan de feestelijke clubmatch. Er zijn meer dan 350 inschrijvingen per dag, dus het zal een spektakel van jewelste zijn. Minpuntje is nu even het weer, want er is nogal wat water gevallen in die Schweiz. Ben benieuwd of we hinder van het water zullen hebben tijdens onze reis. Ik heb dit keer geen zwemvesten ingepakt. Ach, als we maar lol hebben.

Die honden...

Ik liep laatst langs de plas met de meiden toen er een mevrouw voorbij holde. Ze was aan het joggen. Plotseling hield ze in en kwam ze naar me toe. "Hoi" zei ze, "ik wist niet zeker of jij het was, maar ik zag het aan de honden. Ik moet het even aan je vertellen want ik was laatst met m'n kinderen op de kanoclub, op de open dag. Mijn zoontje heeft een milde vorm van Autisme. Maar ik zag hem met jouw honden en hij was er helemaal weg van. Zijn gezichtje was zo open, dat had ik nog nooit gezien. Zo mooi. Ik dacht, dat moet ik je vertellen."

Ik word daar zo blij van. Mijn honden, mijn Berners, die zoveel mensen gelukkig maken. Wat zijn we toch rijk.

Zomergroet

Kijk, dit is Nelson. Nog zo'n dierbare viervoeter uit ons hofje. Nelson is geinig en heeeeeel erg lief.

Dag Nel!

Braaf

Kom ik terug van boodschappen doen, ligt ze op de bank! Wat een draak, niet?

Maar ze weet...
... ze is braaf.

Heimwee naar Zweden

Juni lijkt alweer zo lang geleden, maar wat was het heerlijk in Zweden. De rust, de ruimte, m'n lief en m'n hondjes... Gelukkig hebben we de foto's nog!

HD en ED uitslagen

Anderhalve maand terug zijn er röntgenfoto's gemaakt van onze Toula. Dat wil zeggen, van haar heupen en van haar ellebogen. De uitslagen zijn perfekt:

HD B Norberg waarde 35
ED vrij

Welkom

Dit weblog is een experiment; in plaats van onze website. Ook hier vooral foto's en verhalen over onze Berner Sennen meiden RHEA en TOULA en onze andere grote liefde: kano- kamperen. Reageren mag -graag zelfs. Ik heb nog geen ervaring met bloggen dus ik ben heel benieuwd hoe dit neijhof net er over een maand uitziet...