Ik liep laatst langs de plas met de meiden toen er een mevrouw voorbij holde. Ze was aan het joggen. Plotseling hield ze in en kwam ze naar me toe. "Hoi" zei ze, "ik wist niet zeker of jij het was, maar ik zag het aan de honden. Ik moet het even aan je vertellen want ik was laatst met m'n kinderen op de kanoclub, op de open dag. Mijn zoontje heeft een milde vorm van Autisme. Maar ik zag hem met jouw honden en hij was er helemaal weg van. Zijn gezichtje was zo open, dat had ik nog nooit gezien. Zo mooi. Ik dacht, dat moet ik je vertellen."
Ik word daar zo blij van. Mijn honden, mijn Berners, die zoveel mensen gelukkig maken. Wat zijn we toch rijk.
1 opmerking:
Lief zijn die twee dames zeker ... maar zo groot. Ik hou het wel bij mijn Siamezen, ook lief (soms).
Een reactie posten