Snowtime

Maya's grote vriend Stiff...
he loves her :-)
en zij bijt 'm altijd in z'n wang
arme stijfpoot

Draadjes zijn er uit!

Vanmorgen met z'n allen gezellig even bij dierenarts Hans de Jong langs geweest. Hans was heel erg goed te spreken over de vooruitgang van Toula! Daar kan ik zo blij van worden :-)
Ze geneest prachtig, de wond is genezen en de hechtingen zijn er nu ook uit. De komende veertien dagen mag ze heel rustig naar het grasveld lopen en weer terug. En weer veertien dagen later mogen we voorzichtig aan wat langer -aan de lijn- gaan wandelen. Het is toch onvoorstelbaar hoe snel ons die dieren genezen.
Maya meteen even op de weegschaal gezet: 32 kilo. Netjes.

Daarna nog even langs Piet & Lida om het blote pootje van Toula te laten zien. Ze loopt er al zo goed mee.
Maya en Foppe hadden pret met de nieuwe Ikea voetbal; Martijn ging op z'n knieën voor een filmpje.

Maya meets snowman....

Heerlijk, het sneeuwt! Het was vandaag even lastig wandelen met de wagen, maar het is gelukt. Helaas geen foto's want m'n telefoon was leeg. Vanmiddag ging Martijn nog even een rondje doen met Maya; zie het filmpje...

Wagentje

Het gaat steeds beter met onze troel en ze vindt zelf dat ze wel weer alles kan (zucht). Dat is dus niet zo. Omdat ze goed beweegt heb ik besloten om de kar weer van stal te halen. Ze stapt er heel gemakkelijk in en zit als een prinses om zich heen te kijken. Ze mag er voor de deur pas weer uit, dus het regime is nog steeds: plassen en poepen voor de deur en dan weer naar boven.
Nu dus een rondje in de lichte sneeuw gedaan. Heerlijk!
Het is niet voor te stellen dat de operatie pas een week geleden is...

Het verband is er af

Het voetje werd een beetje dik dus het verband is er af. De wond ziet er prachtig uit. Vooral de hechtingen, die mooie lange draadjes hebben, vond Troel erg aantrekkelijk. Ze begon er enthousiast aan te trekken. Dat was nou net niet de bedoeling dus nu heeft ze een design broek: 1 pijp. Moest even wennen maar is nu volledig geaccepteerd. Het is toch zo'n zoetertje.
Ze is wel iets onzekerder geworden zonder de steun van het verband. Maya kwam weer even langs bulldozeren en dat vond troel niet fijn. Trillend kwam ze tegen me aan staan. Dus voor (of eigenlijk tegen) de wildebras toch maar weer het hekje geplaatst.

de lady

m'n meissie....
voor het eerst weer in de waakhouding. Ben er helemaal blij mee. Dit geeft aan dat ze echt geen pijn heeft. Gelukkig.
Die Trocoxil is toch een soort wondermiddel. Vannacht heeft Toula voor het eerst lekker doorgeslapen en ik dus ook een beetje.

een dagje later...

Troel en ik hebben samen in de kamer geslapen en Martijn en Maya in de slaapkamer (yep, zij op mijn plekje). Toula was vanaf 23.00 uur hijgerig en bleef aandacht vragen en zachtjes pieperen. Dat deed ze als pup ook als ze haar plekje niet kon vinden; net een vogeltje. Uiteindelijk om 01.00 uur had ik haar zover dat ze mee naar buiten wilde. Heel voorzichtig op de kar gestapt en rustig laten zitten en toen naar beneden. Eenmaal op het gras ging ze hinkepinkend helemaal naar de andere kant om een enorme plas te doen.. dus ik met de kar achter d'r aan. Eenmaal boven ging ze liggen, diepe zucht en slapen.Vanmorgen om 08.00 uur naar buiten: niets gedaan. Daarna om 11:00 uur: niets gedaan.  Om 15.00 gaf ze zelf aan dat ze naar buiten wilde. Ik pakte de kar, Troel stapte aan de ene kant op en meteen aan de andere kant er af en liep in een beweging door naar de voordeur. Hahahaha... dat gedoe met die kar? Laat maar. Beneden een grote plas gedaan en meteen weer naar boven. Het bewegen doet pijn. Zo zielig. Ik hoop echt dat de pijnstillers helpen.

De operatie...

Operatie geslaagd. Hans had toch wat extra werk want de knieschijf en de glijgoot waren beschadigd en er was toch flink wat artrose ontstaan. Het meeste is verwijderd, de schade is gerepareerd en er is een kunststof knieband geplaatst. Al met al een behoorlijke ingreep.

Arme Troel kreeg ook nog 's een wat zwaardere narcose omdat ze gevoelig is voor de standaardmiddelen. Om half een mochten we bij haar en het kostte haar wat moeite om wakker te worden. Na een uurtje doezelen toch maar besloten om de dame in beweging te krijgen en met enige moeite (ze wilde eigenlijk lekker blijven liggen) ging ze met hulp op 3 pootjes wiebelig naar de auto.

Vanuit Heiloo heerlijk achter in de auto naar huis. Maya zat achter het hek en wist toch nog effe snel het dekentje door de tralies te trekken.....
Thuis hebben we de bagagekar gehaald, Toula's matrasje er op gelegd en toen naast de auto gezet. Voorzichtig de patiënt er op getild en als een prinses werd ze naar boven gerold.

Met een jonge hond in huis is het improviseren, want Troel heeft echt rust nodig. We hebben een soort kamerkennel gebouwd om haar Maya-proof te houden en de kleine draak vindt het prima.

wakker worden bij de DA

in de lift

thuis

Oud en Nieuw in de Ardennen

Het wordt een traditie: vluchten voor het vuurwerk. Dit keer weer naar de Ardennen, maar toch heel anders dan anders omdat Toula's knie kapot is. We hebben een heerlijke week gehad. Lekker veel gelezen, veel voor de open haard allerlei bomen doorgezaagd, gesprekken gevoerd en tevreden geconstateerd dat we het goed hebben. Dierbare momenten met elkaar en met de hondjes.
We hebben veel minder gewandeld dan anders maar je kunt heel gemakkelijk met de auto via onverharde bospaadjes het bos in. Ideaal voor Toula want die kon zo ook van de boslucht genieten. Afwisselend wandelde dan een van ons met Maya terug naar huis en chauffeurde de ander Toula naar huis.
We hebben weer wat foto's gemaakt; je vindt ze in het album via deze link